Monday, February 13, 2012

စကား၀ါ လြမ္းခ်င္း

                               


တေမ႕တေမာ....ရစ္သီေနေသာအလြမ္း...
                                                  ဒီစခန္းမွာ....                            
                         တစ္ခါတစ္ရံ  ပန္းပြင္႔ပံုျပင္      
                           တစ္ခါတစ္ရံ  ငရဲခန္း       
                     တိတ္ဆိတ္ျခင္းသာ ၾကားေနရ
                     အေမွာင္ကိုသာ ခ်ဥ္းကပ္ေနရ
                           ဒါဟာ ဘ၀တဲ႔လားကြယ္......   
                            အတၱေတြကို ေက်ာ္၊         
                    ဒုကၡေတြကို ေက်ာ္... လုိ႕ရယ္နဲ႔
                    ေျဖမဆည္ေအာင္ ငိုေၾကြးခဲ႔ရတယ္
                           နင္ရယ္.....ငါရယ္.....စကား၀ါရယ္...။




                   ေႏြဦးေလ
Posted by at
Labels:

6 comments:

  1. ျမတ္ပန္းႏြယ္ (Myat Pan Nwe)February 13, 2012 at 5:32 PM

    တိတ္ဆိတ္ျခင္းသာ ၾကားေနရ
    အေမွာင္ကိုသာ ခ်ဥ္းကပ္ေနရ
    ဒါဟာ ဘ၀တဲ႔လားကြယ္......
    တကယ္လို႔ ဒါဟာ ဘဝဆိုရင္လဲ ငိုရင္းနဲ႔ ကိုယ္ခရီးဆက္ခ်င္ပါတယ္။

    ေမာင္ေလးကဗ်ာဖတ္ျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အားေပးလိုက္တာပါ။

    ခင္တဲ႔
    ျမတ္

    ReplyDelete
  2. ပ်ိဳးယု၀သုန္ (Pyo Yu Wathone)February 13, 2012 at 8:39 PM

    နွစ္သက္စရာ ကဗ်ာေလးကိုုလာဖတ္သြားပါတယ္..

    ခင္တဲ့
    မမဝသုန္

    ReplyDelete
  3. AnonymousFebruary 13, 2012 at 10:57 PM

    အၿမဲအားေပးေနတယ္ေနာ္ ဆရာ။ ကဗ်ာေတြ ဘေလာ႔မွာ ၿပန္တင္လာတဲ႕အတြက္ ၀မ္းသာရပါတယ္။

    ReplyDelete
  4. အမ္တီအန္February 15, 2012 at 12:14 AM

    ကဗ်ာေလးလာေရာက္အားေပးသြားပါတယ္...ေႏြဦးေလေရ။

    ReplyDelete
  5. htawooFebruary 15, 2012 at 2:31 AM

    ေစာင့္ေနရတာ တေမ့တေမာ
    ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
    ခံစားခြင့္ရမလဲလို ့
    အလည္လာရင္း ဖတ္မွတ္ျဖစ္လို ့ရယ္ေလ...
    ေထာ္ဦး

    ReplyDelete
  6. မိုးနတ္ၾကယ္စင္July 14, 2012 at 7:44 AM

    ကဗ်ာေလးအရမ္းေကာင္းတယ္...ဒါနဲ႔ကုိေႏြဦး...ကဗ်ာထဲမွာေတာင္တန္းျပာေလးေရာမပါဘူးလားဟင္...ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ လြမ္းစရာကဗ်ာေလးကိုဖတ္ရေတာ႔ မရည္ရြယ္ပဲနဲ႔ ေတာင္တန္းျပာေလးကိုသတိရမိတယ္..

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)