ေႏြအလြမ္း

ေႏြအလြမ္း

ခ်စ္ျခင္းဟာ

သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလို တစ္ရြက္ခ်င္းေၾကြက်

ကၽြန္ေတာ္လာေနက် လမ္းေလးေဘးမွာ

အမိႈက္ပံုေလးျဖစ္ခဲ႔ေရာေပါ႔။

ေဟာၾကည့္

ေလႏွင္ရာဘက္ကို ယိမ္းထိုး

ဟုိတစ္ရြက္ ဒီတစ္ရြက္နဲ႔

အျပတ္ျပတ္ ကြဲထြက္

လိုရာမေရာက္ ခရီးမေပါက္ခဲ႔တဲ႔

၀ိညာဥ္တစ္ခုအတြက္တဲ႔လား...

လိုရာမေျပာ စည္းေစာင္႔ခဲ႔တဲ႔

ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုအတြက္တဲ႔လား...

သက္ျပင္းညည္းသံေတြ

နားမဆံ႔ေအာင္ၾကားခဲ႔ရေပါ႔

အင္း...

ေျခတစ္လွမ္းရဲ႕ တန္ဖိုး

အျပံဳးတစ္ပြင္႔ရဲ႕ တန္ဖုိးကို

ႏွလံုးတစ္ခ်က္ခုန္ႏႈန္းနဲ႔

ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ပါရေစဗ်ာ။

အသြားလမ္းကုိ

ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အျပန္လမ္းအျဖစ္

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေႏြကုန္လည္း ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနမိ

ေငးငုိင္ေနမိ။

ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္သူမဟာ ဘယ္ေတာ႔မွအဆံုးမရွိ

ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဆံုးမသိ။

အို...ဒီတစ္ေႏြအကုန္မွာေတာ႔

အလြမ္းေတြတစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ေမာ႔ေသာက္ရင္း

ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းဟာ ရြက္ေၾကြေတြအျဖစ္....။

ေႏြဦးေလ
                                                     Hello ဂ်ာနယ္

ပန္းပ်ိဳးလက္မ်ား

-အမွားကိုၾကဥ္

 အမွန္ျပင္

 ေရစင္ပက္ဖ်န္း

 ပန္းေတြလန္းေစ။

-တံု႕ျပန္အႀကိဳး

 မေမွ်ာ္ကိုး

 ရိုးဂုဏ္ဒီလမ္း

 ပန္းေတြလန္းေစ။

-မခြဲေက်ာရင္

 ေထြးေပြ႕ခ်င္

 တူယွဥ္ရင္နန္း

 ပန္းေတြလန္းေစ။    ။

-လူ႔ဘုံခန္း၀ါ

 အႏွုိင္းမဲ႕ဆရာ

 ေမတၱာစြမ္းနဲ႕

 ပန္းေတြလန္းေစ၊

-ပန္းဥယ်ာဥ္ကမၻာ

 ေရာင္စံုျဖာ

 ထာ၀စဥ္စိမ္းလန္း ဒီစခန္းမွာ

 ပန္းပ်ိဳးလက္မ်ား

  ကမၻာတည္ေစ။    ။

                                             ေႏြဦးေလ

                                               အ.ထ.က (၁)ျပည္       ေက်ာင္းႏွစ္ပတ္လည္မဂၢဇင္း

အို....၀တ္ရံု

ေရႊအတိဖံုးျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္

ေငြအတိျပီးျခင္းလည္း မဟုတ္

သို႔ေသာ္

တဒုတ္ဒုတ္...ရင္ခုန္သံတို႔သည္ကား

ေကာင္းကင္ထိတုိင္...ေ၀ဆာလ်က္

အို...အမိ။

ခ်စ္ေသာ သား၊ သမီးတို႔သည္ကား

အရြယ္ေရာက္၊ လူလားေျမာက္ေသာ္

အမိ ၀တ္ရံုလႊာေအာက္က ရုန္းထြက္

အျပံဳးမိုးစက္ေတြ တစက္စက္ႏွင္႔

ငိုသူငုိ၊ ရႈိက္သူရႈိက္

ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း နာက်င္မႈကိုရင္၀ယ္ပုိက္

ရွဴရႈိက္သမွ်အသက္ရွဴသံေတြဟာ

သက္ျပင္းေတြပါ အမိရယ္...

ဟုိးအေ၀းကို ၾကည့္လုိက္ပါဦးအမိ

ကိုယ္ပုိင္၀တ္ရံု၊ ျခံဳထည္ကုိယ္စီႏွင္႔

အေရာင္မ်ိဳးစံု...အမ်ိဳးစံုလွရဲ႕

ကိုယ္ပုိင္ေတာင္စြယ္၊ ေတာင္တန္းမ်ားမွာ

ေနအစင္းစင္းအျဖစ္ ထြက္ေပၚလုေပါ႔ အမိရယ္...

အမိမွာေတာ႔ျဖင္႔ သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြထမ္းပိုးရင္း

ေမာ္ကြန္းသစ္အတြက္ အားတင္းေနရဆဲေပါ႔...

အမိမပူပါနဲ႔...

ႏုိင္ငံေတာ္ေျမပံုဟာ....

ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ထဲမွာပါအမိ

ေနေရာင္မွာ ရဲရဲေတာက္တဲ႔ေသြးဟာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုိယ္ထဲမွာရွိတယ္အမိ....

ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းၾကားတိုင္း

အမိကို တန္းသတိရမိတာကုိ

သက္ေသတည္ပါတယ္။

ေအာ္....

ဘယ္လို အေျခမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္

အျဖဴ၊ အစိမ္းကို တြဲဖက္ျမင္မိရင္ေတာ႔ျဖင္႔

ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ပါအမိရယ္....

ကၽြန္ေတာ္ တမ္းတသမွ်၊ လြမ္းရသမွ်ဟာ

အမိရင္ခြင္ေပၚမွာ ေပါက္ဖြားခဲ႔တယ္ဆိုတာ

အစဥ္သတိရရင္း

ယခုေရာက္ရာ အရပ္က ပဆစ္တုပ္

ဤကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ပူေဇာ္လုိက္ပါရေစ။

ေႏြဦးေလ

ကမာၻၾကီးပူေႏြးျခင္း

အဆံုးမသိတဲ႔ ေကာင္းကင္ေအာက္

တိမ္လိုလြင္႔

အိုဇုန္းရဲ႕ အေပါက္အၿပဲသတင္းေတြၾကားထဲ

ေနမင္းၾကီးက ငါတို႔ရဲ႕ေခါင္းထက္

သူ႔အရွိန္နဲ႔သူ ေလာင္ျမိဳက္

ငါတို႔ခႏၶာမွာ ဟုိတစ္ခ်က္၊ ဒီတစ္ခ်က္

ပူေလာင္မႈေတြ ကမၻာပ်က္

အမာရြတ္ေတြ အခါခါထပ္

အို...ေရမရွိ၊ ဘာမရွိ...

အိတ္ထဲကို စမ္းၾကည့္ေတာ႔

သၾကားလံုးတခ်ိဳ႕

ႏွစ္ဆယ္၊ သံုးဆယ္

ဒါပဲရွိေတာ႔လို႔...၊ ဒါပဲစား၊ ဒါပဲ၀ါး

ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးလႊားရင္း

မိုင္တုိင္ေတြ တစ္ျဖတ္ျပီးတစ္ျဖတ္ေက်ာ္သြားတယ္

ခိုစရာ သစ္ရိပ္မေတြ႔

ညေန မေစာင္းေသးဘူး...။

ေႏြဦးေလ

အသစ္ျဖစ္ေနေသာ

စူးရွတဲ႔ေ၀ဒနာက  

ငါ႔ႏွလံုးသားက တူးဆြ

ဆိုးရြားစြာ ႏြမ္းလ်မႈမွာ

ငါဟာ တြယ္ရာမရွိ

ငါဟာ အၾကင္နာမရွိ

ဘာမွမရွိေတာ႔တဲ႔ အေခါင္းေပါက္လူ

မင္းတို႔နဲ႔ မတူဘူးေပါ႔..။

စိတ္ကူးေတြက ေလႏွင္ရာကိုမလြင္႔ဘူး

အိပ္မက္ေတြက ေစညြန္ရာကိုမေရာက္ဘူး

ဟုတ္တယ္ေလ...

အခ်ိန္၊ နာရီမသိ ေန႕ရက္မရွိတဲ႔

ေနရာတစ္ခုကို ငါ႔ေျခတစ္ဖက္ကိုနင္းခ်

ငါ႔စ်ာပန ငါက်င္းပဖူးျပီပဲ

ကြဲေၾကေနတဲ႔ ကာရံေတြေအာက္မွာ

ငါ႔ကဗ်ာေတြ အဆံုးမသတ္ေသးသ၍

ေဟာင္းအိုေနတဲ႔ စကားလံုးေတြေအာက္မွာ

ငါ႔သံစဥ္ေတြ မေသဆံုးေသးသ၍

ဒီခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို

ျမတ္ႏိုးမႈဆိုတဲ႔ အတၱတစ္မ်ိဳးအတြက္

ငါေရးဖြဲ႕ေနမိလိမ္႔မယ္ထင္ပါရဲ႕

ဒီေန႔....ေနာက္ေန႔....ေနာက္တစ္ေန႔မွာ....ငါ....။

ေႏြဦးေလ

စုိးရိမ္ေရမွတ္

တလွပ္လွပ္ ၊  အေရာင္ေတြ

ငါ႕ေရွ႕မွာ    ေျပးၾကလႊားၾက

ငါ႕မွာငိုရမယ္မသိ ၊ ရယ္ရမယ္မသိ

ရင္ထဲကေတာ႕ျဖင္႕မခ်ိဘူး...။

ေဟာ..ၾကည္႕...........

အနိမ္႕အျမင္႔မမွန္ဘူး..

ဂဏာမျငိမ္ဘူး......

ခ်ိနဲ႔နဲ႔ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္မွာ..

ငါတိုိ႔ဆိုတာ ေရးေေရးေလးရယ္...။

ေကာင္းကင္ၾကီးကေတာ႔ ေလေျပေတြကိုစားသံုး

မုန္တိုင္းေတြကိုအန္ထုတ္

အလုပ္...အလုပ္....။

ေရစီးသံမွာ ငိုခ်င္းေရာတဲ႔ေန႕...

ေသြးေခ်ာင္းစီးတဲ႔ေနရာမွာ

ေဖာက္ခြဲသံေတြကိုေျမျမဳွပ္သျဂိဳလ္ခဲ႕ေတာ႔....

အို....................

ငါေတာ႕ ဒီမိုးေလ၀သႀကီးကိုမုန္းတယ္.....

မုန္းတယ္.....မုန္းတယ္......မုန္းတယ္.....မုန္းတယ္...။

    ေႏြဦးေလ
                                  Hello ဂ်ာနယ္

ေဆာင္းအကူး မိုး

ေလႏွင္ရာကုိ ေရြ႕စီးေနတဲ႔တိမ္ေတြ...
ျဖဴလိုက္၊ ျပာလုိက္၊ ၀ါလိုက္၊ ေမွာင္လိုက္
ေကာင္းကင္ထက္မွာ ေရးဆြဲလုိက္ၾက
အဲဒါ ငါ႔ဘ၀လား
ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါ ငါ႔အတၱလား
မေသခ်ာဆံုးေသာ ေမးခြန္းကိုသာ
အခါခါ ျပန္ဖတ္
ရမက္လည္း မဟုတ္ဘူး...
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္  ခ၀ါခ်ထားတဲ႔ သံစဥ္လည္းမဟုတ္ဘူး
ညနက္သန္းေခါင္မွာ ငိုေၾကြးခဲ႔တဲ႔ မ်က္ရည္ေတြလည္းမဟုတ္ဘူး
တေျမ႕ေျမ႕ကၽြမ္းေနတဲ႔ အသည္းလည္းမဟုတ္ဘူး
ဟူး.....
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ က်န္ခဲ႔တဲ႔
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအကာအရံတစ္ခုကို အခ်စ္လို႔ယံုၾကည္ျပီး
ငါ႔ကာရန္ေတြ ခ်မ္းလုလုေပါ႔...
ဟုတ္တယ္ေလ
ဒီေန႔ နည္းနည္းေအးတယ္
ေဆာင္းခိုငွက္ေတြကိုလည္း ငါေတြ႕လိုက္ရတယ္...
ပင္႔ကူအမွ်င္ေတြၾကားက ငါ႔ဂစ္တာေလးကေတာ႔
သံစဥ္ေတြအစား မ်က္ရည္ေတြ ငိုခ်လိုက္ေရာ....။


ေႏြဦးေလ