ပန္းေတြကိုခ်ည္တဲ႕ၾကိဳး

တဖိတ္ဖိတ္လက္ ေနတဲ႕ ကားမီးေရာင္ေတြကိုတြန္းအဖယ္...ညီမေလးလက္ေကာက္၀တ္မွာ ႏုပ်ိဳမွဳေလးေတြ ေဘာင္ဘင္ခတ္ေနတယ္......။
ညီမေလး နင္းေျခထားခဲ႕တဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာေတြဟာ..ကိုယ္႕ဘ၀ ကိုယ္ ခ၀ါခ်မွဳ သက္သက္ရယ္ပါ....။
အသြားအျပန္မွ်ားဦးေတြဟာ ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ ရွဳပ္ေထြးလိမ္ေကာက္ေနတယ္မဟုတ္လား...။
ေျခတစ္လွမ္းရဲ႕တန္ဖိုးက သက္လံုအားေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေပါက္ကြဲဆူပြက္မွဳေတြ အေပၚမူတည္ျပီး..အလ်ားလိုက္...ေထာင္လိုက္
ဘ၀ေတြဟာတုံးတိုက္တိုက္...က်ားကိုက္ကိုက္....။
သစ္ရြက္ေၾကြတယ္ဆိုတာ..ရယ္ေမာစရာဆိုတာထက္ ပိုျပီးေ၀က်မလာတဲ႕...ခ်က္လက္စ ထမင္းအိုးေတြပဲ ညီမေလး...။
ကိုယ္တို႕ဟာ အပ်ံသင္စ ဘ၀ေတြကို သူတစ္ပါးေတြကို ခ်ေကၽြးတတ္ရမယ္တဲ႕လား......ကိုယ္တို႕ဟာ ..ငတ္မေျပတတ္တဲ႕..ရယ္ဒီမိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို....ေသြးေၾကာထံုးေတြရဲ႕ အထြတ္အထိပ္ထိ ထုတ္ပိုးသယ္ေဆာင္တတ္ရမယ္တဲ႕လား...။
ေလာက ပရိယာယ္ဆိုတာ...ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ထမ္းပိုးထားရျခင္းပဲ..ညီမေလး...။
လူငယ္ေတြမို႕...ရယ္သံေတြရဲ႕အေပၚယံေၾကာကို...ခပ္ဖြဖြ နမ္းရွဳိက္မိတာမ်ိဳးလဲ ရွိခ်င္ရွိမယ္...။
အျမစ္တြယ္ေနတဲ႕ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို ဆြဲႏွဳတ္ စုတ္ျဖဲမိတာ မ်ိဳးလဲရွိမယ္....။
အနာဂတ္ရဲ႕ အသံတိတ္ပစ္မွတ္ ေတြကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လြဲေခ်ာ္သြားတာလဲရွိမယ္။
အဲဒီအခါ ကိုယ္ေတာ႕ကိုယ္ရင္ဘတ္ကိုဖိ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည္႕တယ္ ။
သံသယေတြနဲ႕ႏြယ္တက္ေနတဲ႕ အတိတ္ကိုျဖတ္ခင္းထားတဲ႕အမွတ္တရလမ္းမၾကီးပဲ ေျပးျမင္မိေနတယ္ညီမေလး ။
ကိုယ္တို႕ဟာ..ျပိဳက်မဲ႕အမိုးတစ္ခုေအာက္က လူငယ္ေတြပဲညီမေလး ။
ကိုယ္တို႕ကို ေထာက္ကန္ေပးထားမဲ႕ သံတိုင္ေတြဟာ နိမ္႕က်မွဴတစ္ခု ေအာက္မွာ...ခ်ိနဲ႕ ေကြးလိမ္လို႕ရယ္ေပါ႕...။
ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္တို႕(လူငယ္ေတြအားလံုးဟာ)ကိုယ္ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေရေသာက္ျမစ္ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရေလာင္း..ေပါင္းသင္ျပီး..ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရိတ္သိမ္းသင္႕တယ္မဟုတ္လား....။
ကိုယ္႕အနာဂတ္ ကိုယ္ ထုဆစ္သင္႕တယ္မဟုတ္လား..။
ျပင္ပကမၻာရဲ႕ စီးနင္း၀င္ေရာက္မွဳေတြကိုလဲ ကိုယ္တို႕ဟာ ခပ္တန္းတန္းပဲခါခ်တတ္ရမယ္ ....
တစ္ဖက္ပိတ္ေလာကရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားစြင္႕ေနတတ္ရမယ္...ညီမေလး ။
တစ္ခါတရံ ျဖစ္ေပၚလာမဲ႕  လမ္းကူးလမ္းျဖတ္ သတိကပ္ ပါညီမေလး....
အဲ႕ဒီအခါ...ယိုဖိတ္က်လာတတ္တဲ႕...စိတ္ေတြရဲ႕ယိမ္းထိုးကခုန္မွဳ ေတြကို စလင္းဘတ္အိတ္ထဲခဏထည္႕လို႕..
ဘယ္ၾကည္႕..ညာၾကည္႕.....ဘယ္ျပန္ၾကည္႕.....ညာျပန္ၾကည္႕...
သံသယ ေတြကင္း...စိတ္ထဲရွင္းမွ အသိဥာဏ္ကိုခင္း...ကိုယ္႕လမ္းကိုယ္ေျဖာင္႕ေျဖာင္႕ၾကီး..ျဖတ္ကူးသြား...
ျဖတ္ကူးသြား ညီမေလး........ ။
ေခတ္ေရစီးမွာ ေမ်ာေနရတဲ႕ ကိုယ္တို႕မင္းတို႕လူငယ္ေတြအတြက္...ေလာကအျပင္ဘက္ကိုဖိတ္က်ဖို႕ ျပတင္းေပါက္ေတြကအမ်ားသား..
တခ်ိဳ႕ၾကယ္ေလးမ်ားဆို ဖန္သားအတိျပီးတဲ႕ျပတင္း...ေလထုသတင္းမွာ...သူတို႕ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ...နာက်ည္းဖြယ္ေၾကမြသြားခဲ႕ရတယ္....။
အဲဒီလို...အေျခ ကို ကိုယ္တို႕သိရမယ္.....ကိုယ္တို႕ နားလည္လက္ခံတတ္ရမယ္.....ညီမေလး ။
ကိုယ္တို႕ လူငယ္ေတြခင္းရမဲ႕လမ္းဟာ..ေသြးေသာက္ ဖူးတဲ႕ကဗ်ာေတြ ျပန္႕က်ဲေနလိမ္႕မယ္
လူငယ္ေတြရဲ႕ဟန္..သီခ်င္းသံ ျပန္႕က်ဲေနရမယ္ ညီမေလး ။
ကိုယ္တိုႈရဲ႕ ကိုးကြယ္မွဳရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားကို ကိုယ္တို႕ဆန္တက္ေကာင္းဆန္တက္ေနရလိမ္႕မယ္...
ဒါမွလဲ..ကိုယ္တို႕...လူငယ္ေတြရဲ႕ အနာ ဂတ္က...ကႏၱာရထီးထီး  မ ဟု တ္ ေ တာ႕ မွာ........။                   ။

                                                                                           ေႏြဦးေလ
                                                                                      (  ညီမ တို႕ အတြက္ )

 (ျပင္ရန္လို)