Saturday, January 14, 2012

သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာ



အလွည့္က် မႏြဲ႔စတမ္းေပါ႔...
သမုဒၵရာကုိ မီးေလာင္တုိက္သြင္းမႈနဲ႔
သံသရာမွာ ေထာင္ဒဏ္တစ္သက္တစ္ကၽြန္း....
ဆုိေပမဲ႔....
ေလာကမွာ..မြဲတစ္ခါ...ျပာတစ္လွည့္
ငါတုိ႔ကို မငဲ႔ခဲ႔ဖူး....။

အဆင္းဘီးတပ္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ
ကိုယ္ေပါင္ကုိယ္လွန္ေထာင္းတယ္ပဲ ဆိုဆို
ေ၀ခြဲမႈရဲ႕ ဗဟုိမွာ... ငါဟာငါ႔ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္လို႔...

အလွည့္က်မႏြဲ႔စတမ္းေပါ႔ဗ်ာ...။



ေႏြဦးေလ
                  Hello ဂ်ာနယ္



Tuesday, January 10, 2012

ျပည္ေခ်ာင္းသာ ေသာင္ကမ္းမွာ

   


     ျပည္ေခ်ာင္းသာ ေပၚေနျပီတဲ႔။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သတင္းေပးစကားေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ႔္ရင္ထဲမွာ ဒိတ္ခနဲ ခုန္သြားရတယ္။ ေပ်ာ္တာလား ဘာလား ခြဲျခားမရဘဲ ဘာလိုလိုၾကီးရယ္။
       ေႏြရာသီေတာင္မရာက္ေသးဘူး။ ေဆာင္းလယ္ေက်ာ္ရံု ေရစစ္သြားတာနဲ႔ ေသာင္ခံုေတြေပၚစျပဳလာျပီ။
ေႏြရာသီဆို ေသာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ထြန္းလာလုိက္မလဲ။
       မႏွစ္ေႏြတုန္းကလည္း သၾကၤန္ရက္အေက်ာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစု ေခ်ာင္းသာအပန္းေျဖခရီးကေန
ျပန္ေရာက္လာေတာ႔  သူငယ္ခ်င္းေတြက  “ မင္းတင္ ေခ်ာင္းသာေရာက္တာ မဟုတ္ပါဘူးကြ။ ငါတုိ႔လည္း ေန႔တုိင္း ေခ်ာင္းသာေရာက္တာပဲ...” တဲ႔။ အေၾကာင္းမသိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေကာင္ ဘာေၾကာင္တာလဲ၊ ငါ႔ကို လာက်ပ္ေနတာလားေပါ႔။
      ေနာက္မွသိရတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ျပည္ျမိဳ႕၊ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲမွာ ေသာင္ခံုက်ယ္ၾကီးေပၚေနျပီး ဘယ္သူက  “ ျပည္ေခ်ာင္းသာ ” လို႔ စေခၚလုိက္မွန္းမသိဘဲ နာမည္တြင္သြားသတဲ႔။ မၾကာခင္မွာပဲ ေသာင္ခံုေပၚမွာ အုန္းလက္တဲေလးေတြ၊ ေဘာကြင္းငွားတဲ႔သူေတြ ၊ အေၾကာ္လာစားတဲ႔သူေတြနဲ႔ ေခတၱရာရဲ႕ ဧရာ၀တီညေနခင္းေတြဟာ ကားၾကီးကားငယ္ေတြ၊ ဆုိင္ကယ္အုပ္စုေတြနဲ႔ တုိးမေပါက္ေအာင္ စည္တယ္ဆုိပဲ။
      ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ပင္လယ္ေခ်ာင္းသာမွာ ေရေဆာ႔ျပီး ပုိးက မေသေသးခင္ဆုိေတာ႔ အလြမ္းေျပ ျပည္ေခ်ာင္းသာကိုဆင္းဖို႔ ဟန္ေရးတျပင္ျပင္နဲ႔ေပါ႔။  သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားေပမယ္႔ စည္းကမ္းၾကီးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မိဘေတြက “ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိ ေရထဲကို ဒီအတိုင္းၾကီး မလႊတ္ႏုိင္ဘူး။ သိတ္သြားခ်င္ၾကရင္ သားနဲ႔သမီးကို ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ကို္ယ္တုိင္လိုုက္ပို႔မယ္...” တဲ႔။
     ဒီလိုနဲ႔ မိသားစုအားတဲ႔တစ္ရက္ေတာ႔ ျပည္ေခ်ာင္းသာကို ဆုိင္ကယ္ကုိယ္စီနဲ႔ ေလ႔လာေရး အရင္ထြက္ခဲ႔ပါတယ္။
      ရန္ကုန္- ျပည္ လမ္းမၾကီးေဘး၊ ျပည္ျမိဳ႕အ၀င္ မင္းၾကီးေတာင္ေျခက မိေက်ာင္းရဲရြာေလးနားမွာ ျမစ္ရဲ႕သံုးပံုတစ္ပံုလည္းမက၊ တစ္၀က္လညး္ မရွိတရွိေလာက္အထိ ေသာင္ျပင္က်ယ္ၾကီး ေပၚေနတာကုိး။ လူေတြ စည္ကားေနလိုက္တာကလည္း အုန္းအုန္းကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။ ဆုိင္ကယ္၊ စက္ဘီးအပ္တဲ႔ေနရာနဲ႔၊ ဖိနပ္အပ္တဲ႔ေနရာနဲ႔။ အနီးပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြလည္း အလုပ္ကိုျဖစ္လို႔။
      ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသာစုက ကမ္းပါးအေပၚကေန ရပ္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားတစ္သိုက္က ဆိုင္ကယ္အပ္၊ ဖိနပ္အပ္ျပီး ေသာင္ျပင္ေပၚဆင္းသြားၾကျပီ။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စေနာက္ေပ်ာ္ရႊင္ျပီး ဓာတ္ပံုေတြ ရုိက္ၾက၊ ေဘာကြင္းေတြ ငွားစီးၾကနဲ႔ ေသာင္ခံုေပၚကေန ေရထဲကို အ၀တ္အစားေတြ မခၽြတ္ဘဲဆင္းသြားၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ျပန္တက္လာတဲ႔ လူငယ္ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလးတစ္စုကလည္း ေရစုိအ၀တ္အစားေတြနဲ႔ပဲ ဆုိင္ကယ္ေပၚတက္ခြျပီး ျပန္သြားၾကျပန္တယ္။
      ဟုတ္သားပဲေလ။ အ၀တ္အစားလဲစရာ ေနရာကမရွိေတာ႔ ဒီအ၀တ္အစားနဲ႔ပဲ ေရထဲဆင္း၊ ဒီေရစိုအး၀တ္ေတြနဲ႔ပဲ  အိမ္ျပန္ၾကရတာေပါ႔။
      ညီမေလးကေတာ႔ ကေလးပီပီ ေသာင္ခံုေပၚဆင္းၾကဖို႔ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ပူဆာေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ပင္လယ္ပိုးကလည္း မေသေသး။ ျမစ္ထဲက ေသာင္ခံုနဲ႔မမွ်တဲ႔ လူအုပ္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီးေတာ႔လည္း ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ျဖစ္ေနတာေပါ႔။
      “ ေရခ်ိဳဆိုတာ ပင္လယ္ေရငန္ထက္ေတာင္ ခ်ိဳးလို႔ေကာင္းတာပဲ သား။ ဒါေပမယ္႔ ေသာင္ခံုအက်ယ္နဲ႔ မမွ်တတဲ႔ လူအုပ္ၾကီးက မ်ားလြန္းျပီး ေရက မသန္႔ေတာ႔ဘူးေပါ႔။ ေနာက္တစ္ခုက ျမိဳ႕ရဲ႕ေရဆိုးထုတ္တဲ႔ ဘူးခါးေခ်ာင္းေလးကို သားသိတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒါ ခုေသာင္ခံုရဲ႕ အထက္မွာလား၊ ေအာက္မွာလား သား စဥ္းစားၾကည့္စမ္း...”
      “ ဟာ ဟုတ္ပါရဲ႕။ သူ႔ရဲ႕အထက္ သိတ္မကြာလွဘူးပဲ ”
      “ ဒါဆုိ သားဦးေႏွာက္နဲ႔ သား စဥ္းစားေတာ႔။ ျပည္ေခ်ာင္းသာမွာ ေရသြားေဆာ႔သင္႔ မေဆာ႔သင္႔ဆုိတာ..”
      ဒီလိုနဲ႔ မႏွစ္ကေႏြရာသီမွာ ျပည္ေခ်ာင္းသာကို ကၽြန္ေတာ္ မဆင္းျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။
xxxxxxxxxx


      ခုတစ္ခါ ေပၚလာတဲ႔ ေသာင္ခံုေတြက မႏွစ္ေႏြက ေသာင္ခံုေတြထက္ အထက္ဘက္ပုိက်ပါတယ္။ မႏွစ္ေႏြေသာင္ခံုက န၀ေဒျမစ္ကူးတံတားၾကီးရဲ႕ ေအာက္ဘက္အျခမ္းမွာပါ။ ဒီႏွစ္ေဆာင္းေသာင္ခံုက တံတားၾကီးရဲ႕အထက္ဘက္ အျခမ္းမွာ ေပၚလာတာပါ။ ေနာက္ျပီး ဘူးခါးေခ်ာင္းရဲ႕အထက္ဘက္မွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
       ဒါျဖင္႔ ဒီတစ္ခါေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးဆင္းလို႔ရျပီေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားပါတယ္။
      “ သားတုိ႔က ေပ်ာ္ဖို႔႔ပဲ ေတြးတတ္တာကိုး။ ျမစ္ထဲမွာ ေသာင္ခံုေတြေပၚတာ ေကာင္းတဲ႔အလားအလာ မဟုတ္ဘူးကြဲ႕။ ေရက်ခ်ိန္မွာ ေသာင္ေတြေပၚမယ္၊ ေရတိုးခ်ိန္မွာ ျမစ္ေရလွ်ံမယ္၊ ျမစ္ထဲမွာ အမႈိက္ေတြ၊ အနယ္အႏွစ္ေတြ မ်ားလာျပီး တျဖည္းျဖည္း ေကာလာတဲ႔သေဘာကို ျပတာပဲ။ မႏွစ္တုန္းကလည္း ျပည္ေခ်ာင္းသာဆုိျပီး ေဆာ႔လုိက္ၾကတဲ႔လူေတြ၊ စားလုိက္ၾကတဲ႔လူေတြ။ အစားအေသာက္ေတြ၊ အေၾကာ္ေတြေရာင္းနဲ႔ စည္ကားလိုက္တဲ႔ လူေတြ။ အမႈိက္ေတြကိုေတာ႔ စနစ္တက် မစြန္႔ပစ္ဘဲ ေသာင္ခံုေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲလို႔....၊  သားမွတ္မိလား။ ေမေမတို႔သြားၾကည့္တုန္းက ေသာင္ျပင္ေပၚမွာ တလြင္႔လြင္႔နဲ႔ ေရာင္စံုၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေတြဆုိတာ ေသာင္ခံုေပၚက လူေတြထက္ေတာင္ပုိမ်ားဦးမယ္..”
      ကၽြန္ေတာ္ ေတြသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္ဆိုေတာ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတဲ႔သူေတြကိုပဲ အားက်ေငးေမာေနခဲ႔တာပါ။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမကေတာ႔ လူၾကီးပီပီ ေျမာ္ျမင္ေတြးေတာေနခဲ႔မွာေပါ႔။
      ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေတြ မေကာင္းေၾကာင္း ေမေမက အျမဲေျပာတတ္ပါတယ္။ ကမၻာၾကီးရဲဲ႕ ေျမဆီလႊာေတြ ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေတြ ပ်က္စီးရတဲ႔အေၾကာင္း ေဖေဖက ၾကံဳတုိင္းညည္းတြားတတ္ပါတယ္။
     ဧရာ၀တီျမစ္ထဲက ေသာင္ခံုေပၚလာတာကို ျပည္ေခ်ာင္းသာဆိုျပီး ေပ်ာ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဟန္ေရးျပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္မွာ ေဖေဖနဲ႔ေမေမတို႔က ျမစ္ထဲက်မယ္႔ အမႈိက္ေတြ၊ အနယ္အႏွစ္ေတြအတြက္ ပင္႔သက္ရႈိက္ေနၾကပါတယ္။
      ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ရင္မေမာရဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ဖို႔အေရး ကၽြန္ေတာ္ ေန႔တုိင္းေတြးေနမိပါတယ္။
      ျမစ္ေရ ဒီ႔ထက္က်လာလို႔ ေသာင္ခံုၾကီး ပိုက်ယ္လာရင္ လူေတြလည္း ျပည္ေခ်ာင္းသာဆုိျပီး မႏွစ္ေႏြကလုိ စည္ကားလာၾကဦးမွာပဲ။ အမႈိက္ေတြ၊ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေတြ ၊ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို စနစ္တက်စြန္႔ပစ္လာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိစြမ္းေဆာင္ရရင္ေကာင္းမလဲ။
      ဟုတ္ျပီ။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ေနၾကတဲ႔ ေခတၱရာလုငယ္အသင္းက အစ္ကိုၾကီးေတြကို ေျပာျပျပီး အမႈိက္ပံုးနဲ႔ အမိႈက္စနစ္တက် စြန္႔ပစ္ဖို႔ စာတန္းေလးေတြ ေသာင္ခံုအႏွံ႔မွာ ထားေပးဖို႔ အၾကံေပးတုိက္တြန္းရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း တစ္တပ္တစ္အားပါ၀င္မယ္။
     ဒါဆို ေဖေဖနဲ႔ေမေမလည္း သက္ျပင္းခ်၊ ကၽြန္္္္္္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္လို႔ရျပီ ထင္ပါတယ္။
xxxxxxxx


ေမာင္ေမာင္ခန္႔
April, 2009.... Teen Magazine
(ေရးၾကည့္ပါက႑)


မွတ္ခ်က္.... ေမာင္ေမာင္ခန္႔ကေလာင္အမည္ျဖင္႔ လြန္ခဲ႔သည့္သံုးႏွစ္ခန္႔က ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ႕ေသာ အက္ေဆးေလးျဖစ္ပါသည္။ ယခုမူ ျပည္ေခ်ာင္းသာျဖစ္ခဲ႔ေသာ ေနရာတြင္ ေသာင္ခံုၾကီးသည္ ျမစ္တစ္၀က္ေလာက္ျဖစ္လာေသာေၾကာင္႔ က်ယ္ျပန္႔လွေသာေသာင္ေပၚမွ ေရထဲေရာက္ရန္ပင္ ေ၀းလြန္းေသာေၾကာင္႔ေလာ....၊ ျမိဳ႕နယ္စည္ပင္ကပင္ ခြင္႔မျပဳေတာ႔သေလာ မသိပါ။ ျပည္ေခ်ာင္းသာဟူ၍လည္း မစည္ကားေတာ႔ပါ။ ေရခ်ိဳးဆင္းသူလည္း မရွိေတာ႔ပါ။