အရိပ္ေတြကိုေမာ႕ေသာက္ေနရျခင္း

လမ္းကတေျဖာင္႕တည္း
ဒါေပမဲ႕ေမွာင္မဲ ေနတယ္
ရရာလက္နက္ဆြဲကိုင္ေနရတဲ႕
ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ..
သစ္ရြက္ေၾကြတာေလာက္ကို
စာမဖြဲ႕ႏိုင္ေတာ႕ဘူး
သံသယ ေတြကိုထမ္းပိုးထားရဆဲ
ငါ႕အရိပ္ငါတက္နင္းထားရသလို
ကိုယ္႔ အရိပ္ ကိုယ္ တက္နင္းထားသူေတြရဲ႕
ဘ၀ဟာ...ညေတြရဲ႕လိွဳက္စားျခင္းခံ
ဒဏ္ရာေတြတဲ႕လား
ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕
အိမ္မက္ေတြတဲ႕လား
ေလာက ရဲ႕အလွည္႔အေျပာင္း
ကံၾကမၼာရဲ႕ရြဲ႕ေစာင္းျဖစ္တည္မွဳမွာ
ငါဟာ ခပ္တင္းတင္းေစ႕ထားတဲ႕
ႏွဴတ္ခမ္းတစ္စံု  ။          ။

                                           ခန္႔ထြန္းေက်ာ္

                                            (ေႏြဦးေလ)